CAMÍ DE L'ESPOIR
Nasilenie represji i początek exodusu.
Pod koniec hiszpańskiej wojny domowej wojska Franco, wspierane przez armię włoską i niemieckich nazistów, zmiotły ostatnie grupy republikańskiego oporu.
Warunki życia ludności cywilnej na obszarach nadal znajdujących się pod kontrolą Republikanów szybko się pogarszają, na skutek bombardowań, niedoborów żywności i coraz brutalniejszych represji.
26 stycznia 1939 roku Barcelona, stolica Katalonii, wpadła w ręce Franco.
W ciągu kilku dni setki tysięcy uchodźców wyruszyło drogą w kierunku granicy, mając nadzieję na uniknięcie inwazji Franco.
Wśród tych wygnańców żołnierze, cywile, kobiety i dzieci, wszyscy uciekający przed terrorem, zmierzają na północ, w kierunku Francji.
Wielu zmęczonych i zdesperowanych ma tylko jeden cel: znaleźć schronienie, bezpieczne miejsce, z dala od prześladowań politycznych i masowych egzekucji.
Przekraczanie granicy w Pertus: podróż pełna cierpienia
W Pertusie sytuacja jest szczególnie trudna dramatyczny . Ta niewielka wioska, położona u podnóża gór, staje się głównym punktem przejścia granicznego dla uchodźców uciekających z Hiszpanii. Warunki są okropne.
Po przybyciu na granicę uchodźcy napotykają przeszkody fizyczne, polityczne i ludzkie, które niezwykle utrudniają im przekroczenie granicy.
Tysiące ludzi, wyczerpanych i głodnych, spaceruje po zakorkowanych drogach, często w deszczu i śniegu, przy ujemnych temperaturach.
Przytłoczone władzami francuskimi nie przewidziały skali napływu uchodźców i nie mają środków, aby poradzić sobie z tym masowym napływem. Wielu z nich było maltretowanych przez francuskich żołnierzy, którzy choć czasami udzielali im wsparcia, pozostawali w dużej mierze obojętni na trudną sytuację ludzką rozgrywającą się na ich oczach.
Podczas przekraczania granicy powitanie jest dalekie od godności. Kobiety, dzieci i osoby starsze zmuszone są spać na ziemi w opłakanych warunkach sanitarnych.
Uchodźcy cierpią z powodu chorób, urazów, głodu i zimna. Ci, którym uda się przekroczyć granicę, często trafiają do tymczasowych obozów koncentracyjnych, gdzie są internowani przed zwolnieniem lub odsyłani do większych obozów, takich jak Rivesaltes, Argelès-sur-Mer czy Saint-Cyprien, które nie są jedynie miejscami niepewnego aresztu.
